Reforma platnog sistema je otpočela stupanjem na snagu Zakona o Centralnoj banci kojim su imovina i zaposleni Zavoda za obračun i plaćanja preuzeti u Centralnu banku Crne Gore.  

U maju 2002. godine, Savjet Centralne banke Crne Gore usvojio je Plan reforme platnog prometa u zemlji, a sama reforma se odvijala u dvije faze.

 U I fazi reforme realizovane su sledeće suštinske promjene:

-          bivši ZOP je integrisan u operativne i upravljačke strukture Centralne banke Crne Gore;

-          okončana je migracija značajnog dijela poslova platnog prometa na poslovne banke uz istovremeno gašenje mreže filijala bivšeg ZOP-a;

-          otvoreni su Regionalni centri Centralne banke u funkciji distribucije gotovog novca i implementirane nove tehnološke procedure u snabdijevanju banaka gotovim novcem;

-          poslovne banke su investirale u nove unutarbankarske sisteme, proširile mrežu poslovnih jedinica i počele ostvarivati dodatne prihode po osnovu obavljanja ovih poslova;

-          najveći broj takozvanih neplatnih funkcija koje je ZOP obavljao izmješten je na nove nadležne nosioce.  

U II fazi realizovane su sledeće suštinske promjene:  

1)       ukinut je sistem centralizovane obrade, odnosno procesiranja svih naloga od strane Centralne banke;

2)       Centralna banka je obezbijedila novi informatički i tehnološki sistem za obračun medjubankarskih plaćanja, kroz nudjenje bankama dva servisa (RTGS-a, koji obezbjedjuje izvršavanje medjubankarskih plaćanja u realnom vremenu i DNS-a, odnosno Kliringa, koji omogućava obračun medjubankarskih plaćanja u odloženom vremenu, kroz tri klirinška ciklusa koliko ih ima u toku radnog dana sistema);

3)       banke su obezbijedile nove informatičke i tehnološke sisteme u kojima procesuiraju unutarbankarska plaćanja svojih klijenata i preko kojih učestvuju u Medjubankarskom platnom sistemu za obračun medjubankarskih plaćanja;

4)       implementirani su važni medjunarodni standardi u platnom sistemu, kao što je IBAN standard u konstrukciji računa, koji omogućava unikatno identifikovanje računa klijenta u medjunarodnim razmjerama, što je posebno značajno za eliminisanje grešaka kod prekograničnih transakcija;

5)       implementiran je SWIFT standard u formatiranju elektronskih poruka u platnom prometu i omogućeno elektronsko obavljanje platnog prometa izmedju banaka i Centralne banke, a kako su i banke znatno uložile u svoje unutrašnje sisteme i elektronsko obavljanje platnog prometa od strane banaka za svoje klijente;

6)       podržan je novi projekat obrade i raspodjele javnih prihoda (takozvani prihodni model), koji se sada vrši u Državnom Trezoru;

7)       stvoreni su uslovi da poslovne banke na dnevnom nivou bolje prate svoju likvidnost i upravljaju njome, što je značajno sa stanovišta kontrole ukupnih rizika u poslovanju banke;

8)       donesen je novi regulatorni okvir koji afirmiše Ključne principe za sistemski važne platne sisteme i u unutrašnjem platnom prometu.

Važno je istaći da je sve ovo postignuto, praktično, bez ikakvih poremećaja ne samo u odvijanju platnog prometa, već i u ostalim sistemima koji su se svojevremeno u velikoj mjeri oslanjali na nekadašnji ZOP, kao što je fiskalni sektor, statistika i slično.